Rust.... kan je dat eten? ;)

- Rust is geen luxe, maar noodzaak -

Ik heb een valkuil, soms is het een hele grote... eentje waar ik onverwacht zomaar weer even in "donder". Het is zo'n type kuil waar een Duitse toerist op het strand jaloers op zou zijn! ;) Mijn valkuil en ik zijn nog niet echt de beste vrienden, ik zie hem graag over het hoofd op de dagen dat ik me goed voel. Dan doe ik lekker mijn ding en het liefst nog wat meer omdat het allemaal zo goed gaat. Op dit soort dagen lijk ik wel een beetje op zo'n roze duracell konijntje dat maar door en maar door én maar door gaat. Ja, tot ik dus die kuil in stap en dan is het te laat.....

Ik draai graag op full-power of helemaal niet, half half is namelijk niet echt mijn ding. Steeds uit die kuil  klimmen overigens ook niet. Tot voor kort draaide ik echt in het cirkeltje rond van vol gas in de valkuil "donderen", er weer uitklimmen om vol gas naar de volgende valkuil te gaan. Niet de meest ideale situatie en hoewel ik best behendig ben geworden in het uit de kuil klimmen, is het toch een stuk fijner als ik die hele kuil niet meer hoef te zien!

Nu moet ik eerlijk bekennen dat het een tijdje geduurd heeft voordat ik begon te beseffen dat ik zelf die kuilen aan het graven was. Dat ik met mijn vol gas mentaliteit mezelf het kuilen graven had aangeleerd. Het was toch wel even slikken toen ik besefte dat ik met de beschuldigende vinger alleen maar naar mezelf kon wijzen. Als ik verandering wilde, dan moest ik zelf aan de slag..... en nu het liefst niet vol gas.

Bewustwording is het begin van alles... bewustwording schudt je wakker en helpt je je problemen te "zien" en voelen. Het geeft het seintje dat er iets niet goed is en dat het tijd is om tot verandering over te gaan. Hoera voor bewustwording! Het is de eerste stap naar verandering.

Ik ben voor mezelf een maand bij gaan houden wat ik op een dag allemaal deed. Ik schreef dit per dag op in een schriftje. Ik kan je verklappen dat dit echt een eye-opener was!

Op de dagen dat ik lekker in mijn vel zat en vol energie was, deed ik vaak twee keer zoveel als op een mindere dag. Ik wist op dat soort dagen niet van stoppen, nam weinig rust en hield mijn motor "running". Dit ging vaak zo'n vijf dagen goed en dan verscheen die prachtige kuil voor mijn voeten. Ik was dan zeker een dag of 3 "gaar"  en kwam er weinig uit mijn handen, mijn lichaam liet me op die dagen merken dat het vooral rust nodig had.

Tijdens deze maand kwam ook het besef dat ik zowel lichamelijk als geestelijk meer mijn balans moest gaan vinden. Ik kon namelijk ook in mijn valkuil "donderen" als mijn hoofd vol gas bleef gaan. (een teveel aan prikkels zien te verwerken, teveel in de toekomst leven en maar blijven denken aan wat nog gebeuren "moet"...)

Rust maakte me voorheen altijd wat onrustig. 'Zonde van mijn tijd dat niets doen' was altijd wat ik dacht op de dagen dat ik vol gas wilde gaan. Rust op mijn minder actieve dagen bracht me vaak een schuldgevoel. Dan kon ik denken ' ik zou nu iets nuttigs moeten gaan doen, ik zou wat van deze dag moeten maken'. In beide gevallen gaf de rust me helemaal geen rust.

Het gevaar van maar door blijven gaan is dat je uit het oog verliest wat je lichaam en geest nodig heeft. Je hebt geen tijd om de signalen op te pikken, laat staan er iets mee/aan te doen. In het minst erge geval merk je op een gegeven moment dat je moe bent, maar wanneer je stelselmatig door blijft gaan en de signalen blijft negeren kun je echt lichamelijke klachten krijgen of zelfs ziek worden. Op een gegeven moment grijpt je lichaam in op een manier waarbij je wel rust moet nemen en je tot besef komt dat je je eigen batterij compleet hebt leeg getrokken.

In deze tijd van mobiele telefoons, tablets en laptops begrijpen we heel goed dat we zo nu en dan de stekker erin moeten steken en het apparaat op moeten laden willen we het kunnen blijven gebruiken. Hoe bijzonder is het dan eigenlijk dat we niet nadenken over onze eigen "batterij"? Waarom laden wij ons zelf niet met enige regelmaat op? Net als al die apparaten bezitten wij ook geen onuitputbare bron van energie. Het is voor ons zó belangrijk om op te laden, tot rust te komen en ons zelf "scannen" op " rommel" die wij moeten verwerken.

Ik kan inmiddels mijn "gaspedaal" wat meer loslaten en mijn energie beter verdelen over de dagen. Valkuilen zijn er zo nu en dan nog wel, maar doordat ik beter naar mijn lichaam leer luisteren, verrassen ze me steeds minder vaak waardoor ik ze op tijd kan ontwijken.

Beseffen dat ik zelf aan het stuur sta, maakt dat ik steeds beter nadenk over de keuzes die ik maak.

-Alles kan, maar niet alles moet...-

Dit ene zinnetje helpt me bij het maken van mijn keuzes. Er is altijd werk om te doen, maar het hoeft niet allemaal in 1 dag af te zijn. Ik plan bewuster mijn dagen in en hou hierbij rekening met rust. Voor mij is rust nemen iets doen (of juist niets doen) waar ik blij en rustig van wordt. Iets waarbij ik me helemaal kan ontspannen en met mijn gedachten ben afgeleid van al het andere waar ik "druk" mee kan zijn. De ene keer vind ik die rust in een hobby, de andere keer in het doen van wat yoga of ontspanningsoefeningen. Ook hierin is het maar net waar ik (mijn lichaam) op dat moment behoefte aan heeft.

Leer luisteren naar je lichaam, laat het je vertellen wat het nodig heeft en baseer daar meer en meer je keuzes op. Rust, gezondheid en minder "valkuilen" heeft het mij tot nu toe gebracht en ik geloof dat dat nog maar het begin is!

Irene ♡